Najtrudniej być sobą ...

 

Wyobraź sobie, że patrzysz w lustro i zamiast siebie widzisz tam obcą twarz? Co czujesz?

Trzeba mieć świadomość, że operacja plastyczna nawet jeśli prowadzi do korzystnej zmiany, to jednocześnie może zaburzyć poczucie własnej tożsamości, gdyż człowiek przez wiele lat żył, wyglądając inaczej.

Nadmierne gloryfikowanie piękna i witalności ludzkiego ciała jest charakterystyczną tendencją współczesnych społeczeństw. Skłonność taką na przestrzeni dziejów ludzie przejawiali zawsze, wydaje się jednak, że obecnie stale zyskuje ona na sile i dochodzi do absurdu. Uzależnienie od operacji plastycznych, ostrzykiwania się itp jest chorobą taką samą jak uzależnienie od hazardu czy narkotyków i tak jak w przypadku innych uzależnień wiąże się z brakiem akceptacji samego siebie. Zacznę od tego, że nasze twarze z natury są niepowtarzalne, oceniamy się po twarzach, zapamiętujemy się po twarzach. Mamy tak doskonały detektor oceniania twarzy, jak pies węch. Każdy Obserwator dostrzeże brak naturalnych proporcji. Bo nawet jeżeli mamy na twarzy coś, co nie wpisuje się w "prawidłowe", podręcznikowe proporcje, to jest to zawsze NATURALNA PROPORCJA – a ona głównie stanowi o tym, że się różnimy. Nie kolor, nie kształt, nie makijaż, tylko PROPORCJA. Więc jeśli myślisz, że "świat" się nie dopatrzy, że "majdrowałeś" przy swojej twarzy to się mylisz. Po każdorazowym "gmeraniu" w twarzy proporcje są zaburzone, fałszywe. Zakłamana jest jej autentyczność. Taka twarz jest twarzą popsutą. I nie ukrywajmy, każdy obserwator wyłapie "fałszywą twarz"- czyli taką przy której "majstrowano". Dlaczego? Dlatego że mamy w sobie mechanizm / automatyzm wręcz /, rozpoznawania fałszu i prawdy – to w niektórych okolicznościach jest kwestią przeżycia. Gdybyśmy nie mieli tej cechy – nie rozróżnialibyśmy jawy od snu. Nasze ciało to cenny, absolutnie wyjątkowy, naturalnie indywidualny dar. Nie szanując ciała z powodu (zawsze) tymczasowego kaprysu – bardzo siebie krzywdzimy. O czym zwykle przekonujemy się dopiero po czasie... Wszelkie operacje plastyczne, czy nawet wstrzykiwanie kwasu hialuronowego lub botoksu nie robią twarzy dobrze. Wręcz przeciwnie, głęboko niszczą tkanki, a im częściej są stosowane, tym bardziej to widać. Tymczasem mamy do czynienia z "facepatologią" na masową skalę. Biznes się kręci...zachęceni i zaślepieni spektakularnymi metamorfozami klienci walą drzwiami i oknami. O skutkach czy to zdrowotnych czy psychicznych mało kto myśli. Liczy się tylko ten pierwszy efekt "wow". A potem ? A potem, będzie potem. Niestety człowiek to skomplikowana istota... z czego on sam nie zawsze w porę zdaje sobie sprawę. No cóż, nie jesteśmy posiadaczami jedynie ciała fizycznego, otula nas woal naszych myśli, emocji i innych zacnych subtelności – nasza psyche po prostu. Warto więc uzmysłowić sobie, że jeżeli "gmeramy" w twarzy, a nie posprzątamy wcześniej w głowie i sercu i wszystkich innych zakamarkach naszej duszy, w których mieszka NIEDOWARTOŚCIOWANIE – to będzie problem. To jest tak, jakby wytatuować sobie na czole – mam kompleks. Chcę przez to powiedzieć, że można poprawić sobie nastrój i wygląd nie koniecznie używając do tego skalpela, lasera czy igieł , ale poprzez pracę nad swoimi emocjami, poprzez zdrowy makijaż i przyjmowanie upływ czasu z godnością, która jest również wyrazem odporności na medialną manipulację, że coś z nami jest nie tak i musimy to poprawić. Naturalne metody odmładzania to najlepsze, co można zafundować swojej twarzy. Nie będzie ona wyglądała jak sztuczna maska, nie straci mimiki, uśmiech będzie naturalny, nie będzie z czasem dziwnie kontrastować z resztą ciała. Czasem twarz się zmarszczy to tu to tam? I co z tego? Zmarszczki pokazują, że żyjesz , są zapisem tego co przeżywasz.To Twoja prawdziwa i jakże osobista twarz. Cenny oryginał, który odróżnia Cię od pooperacyjnych falsyfikatów. A więc twarzy, które przestają przypominać pierwowzór, twarzy, które wyglądają identycznie – identycznie sztucznie.