Jak nie szanujesz siebie, inni nie będą cię szanować...

 

"Szacunek to odruchowa troska o wolność drugiego człowieka, o swobodę wyrażania jego naturalnych, prawdziwych potrzeb, uczuć, poglądów i wartości. To uznawanie granic jego przestrzeni życiowej, dóbr osobistych, sfery prywatnej oraz suwerenności ciała." Tyle definicja a życie niestety sobie... Jeśli od najmłodszych lat byliśmy w ten sposób tzn z szacunkiem traktowani to z całą pewnością mamy go we krwi. Niestety nie wszyscy możemy się pochwalić dobrymi wzorcami. 

Owszem chcemy być szanowani, ale czy szanujemy innych ? Matki mówią, że kochają swoje dzieci, a  biją je, upokarzają, nie honorują ich granic. Kochankowie mówią, że kochają, a zdradzają, znęcają się psychicznie czy fizycznie…  Jeśli ktoś ma szacunek do siebie, to nigdy nie obrazi ani nie poniży drugiego człowieka. Ci zaś, którzy twierdzą, że się kochają, ale nie dostrzegają, że w ich związku nie ma szacunku, żyją w kompletnej iluzji. Miłość bez szacunku nie istnieje. Chodzi wtedy o jakiś inny rodzaj więzi, pożądanie, uwikłanie, uzależnienie czy fascynację... ale na pewno  nie o miłość. Najogólniej rzecz ujmując, mało szacunku w  świecie bierze się z tego, że rodzice coraz mniej go przekazują swoim dzieciom. I jednocześnie nie potrafią wzbudzać szacunku dla siebie. A przecież szacunku do siebie i do innych uczymy się od urodzenia w relacjach z najbliższymi ważnymi dla nas osobami. Prawda jest taka, że rodzic nie może przekazać swojemu dziecku tego czego sam nie otrzymał od swoich rodziców innymi słowy, nauczyć tego czego sam się nie naumiał. Więc oczywistym wtedy jest, że z dzieci, które nie były szanowane i wychowywały się w rodzinie , w której pojęcie szacunku było obcym pojęciem, wyrastają potem dorośli, którzy z szacunkiem tak do siebie jak i do innych są na bakier...