Doświadczenie uczy ...

 

Doświadczenie życiowe uczy pokory i zmusza byś zrozumiała, że nie jesteś pępkiem wszechświata. Wspomnianą tu pokorę rozumiem jako cnotę, która nie oznacza ciągłego umniejszania sobie, lecz życie w szacunku do własnych i cudzych słabości. Trzeba mieć odrobinę pokory by przyznać, że udane życie to po prostu łańcuch krótkich chwil radości. 😊 Idźmy więc dalej.  W życiu nie ma niczego stałego poza zmianą. Nie przyzwyczajaj się więc do rzeczy, miejsc i ludzi, nie uzależniaj się. W życia nic nie mamy na zawsze. Jeżeli czegoś pragniesz, nie zastanawiaj się nigdy czy powinnaś. Zrób wszystko, co da ci tę możliwość i po prostu sięgnij po to rękę. Staraj się czerpać radość z każdej chwili i nigdy nie żałuj niczego, co choć przez chwilę tę radość ci dało. Nie trać czasu, życie jest na to zbyt krótkie. Nigdy nie martw się, tym co inni ludzie o tobie myślą, mówią, bo zawsze będziesz ich więźniem. Jeśli kogoś kochasz - powiedz mu o tym. Lepiej przez chwilę poczuć się głupio, niż całe życie żałować, że się nie spróbowało. Czujesz, że nie pasujesz do grona ludzi, z którymi przebywasz? Zmień towarzystwo. Uwierz, nie zatęsknisz za nim. Jeśli masz jakieś marzenie - to rusz tyłek, bo marzenia same się nie spełniają. Trzeba je spełniać. I nigdy, przenigdy, nie przepraszaj za to, co szczerze powiedziałaś, co czujesz i co myślisz bo to tak, jakbyś przepraszała za to kim jesteś. A to kim jesteś, to przecież jedyne co naprawdę masz... tak naprawdę masz tylko siebie i z sobą pozostaniesz do końca życia.  Dlatego świadomość samej siebie jest tak ważna. Nie zdradzaj samej siebie, bądź sobą. Każda zmiana zaczyna się od chęci zmiany, czyli od pomyślenia o tym, co ci przeszkadza w sobie samej. Dopiero później możesz zmienić swoje podejście i zachowanie do otaczającego cię świata.  Nie inaczej.  Zatem "nowe życie" nie zaczyna się od zmiany otoczenia, tylko od zmiany perspektywy...